Park Narodowy Góry Cooka

Park Narodowy Góry Cooka - jeden z czternastu parków narodowych w Nowej Zelandii. Zlokalizowany jest w centralnej części Wyspy Południowej w Alpach Południowych i zajmuje powierzchnię 707 km². Został utworzony w 1953 roku. Tak jak pozostałe parki narodowe w Nowej Zelandii, jest zarządzany przez Department of Conservation. Należy do grupy Te Wāhipounamu - czterech nowozelandzkich parków narodowych wpisanych razem na listę światowego dziedzictwa UNESCO.GeografiaNa terenie parku znajduje się 19 szczytów o wysokości przekraczającej 3000 m n.p.m., w tym Góra Cooka, najwyższy szczyt Nowej Zelandii, od którego pochodzi nazwa parku. 40% powierzchni parku zajmują lodowce, wśród nich Lodowiec Tasmana, który jest największym powierzchnią i najdłuższym lodowcem Nowej Zelandii.FloraW parku właściwie nie występują lasy, jest natomiast bogaty w roślinność alpejską. Można tu spotkać ponad 300 gatunków roślin, w tym kilka gatunków jaskrów. Najbardziej znany z nich to Ranunculus lyalli, największy gatunek jaskra na świecie. W języku angielskim poprawna nazwa to Mount Cook Buttercup lub Mountain Buttercup (czyli jaskier Góry Cooka), jednak czasem niepoprawnie nazywany jest Mount Cook Lily (czyli lilia Góry Cooka).